Założony ok. 1250 roku Bolesławiec uważany jest za miasto dobrej ceramiki. Tę opinię zawdzięcza istniejącym w mieście i jego okolicy złożom glinki, dzięki którym region stał się centrum produkcji ceramiki. Pierwsze dokumenty cechu garncarzy w Bolesławcu pochodzą z XVI wieku. Sam fakt bycia „miastem ceramiki” nie jest niczym szczególnym, bo takich jest w końcu wiele. Jednak Bolesławiec mógł od 1753 roku zaprezentować jedyną w swoim rodzaju atrakcję, która wiązała się bezpośrednio z tradycją garncarstwa: Wielki Garniec.

Wykonał go urodzony w Bad Muskau (Mużaków) i od 1751 roku osiadły w Bolesławcu garncarz Johann Gottlieb Joppe. Uformował on ręcznie pojedyncze kręgi tego mierzącego ponad 2 metry wysokości, ważącego ok. 600 kilogramów i posiadającego 1970 litrów pojemności garnca i z powodu jego wielkości wysuszył na powietrzu. W 1893 roku dom przy ulicy Zgorzeleckiej 12, w którym powstał garniec i który można było zwiedzać za opłatą, został zburzony. Uważany swego czasu za największe naczynie świata garniec stał się w międzyczasie symbolem miasta. Musiał się zatem przeprowadzić. Został umieszczony w baszcie przy miejskim stawie, opatrzony inskrypcją „Oto Garniec, z glinki wykonany, co 30 buszle grochu mieści“ i można go było tam podziwiać w otoczeniu innych, godnych uwagi wyrobów z ceramiki. W roku 1909 znalazł swoje miejsce na parterze nowopowstałego muzeum miejskiegp. Dla tego eksponato musiano najpierw powiększyć drzwi wejściowe. Ponadto od 1939 roku replika garnca stała na bolesławieckim rynku.

Jako symbol miasta był „Wielki Garniec” ważną atrakcją turystyczną – kto odwiedzał Bolesławiec, musiał też zobaczyć garniec. Nawet John Quincy Adams podziwiał garniec podczas swojego pobytu w Bolesławcu w lipcu 1800 roku, jak to wynika z jego zapisków. Przy tej popularności nie dziwi, że garniec był przedstawiany na wielu pocztówkach, a ponadto wykonywano i sprzedawano suweniry w formie garnca w różnych rozmiarach, kolorach i z różnych materiałów. Także i dla wypędzonych bolesławian pozostał „Wielki Garniec” ważną pamiątką jako symbol miasta.

Ponadto garniec był tematem pieśni, wierszy, a nawet sztuki teatralnej. Ta wystawiona po raz pierwszy w 1879 roku sztuka opowiada przekazaną historię jego powstania. Mówi ona o tym, że bogaty kupiec założył się, że jego cały zbiór grochu zmieści się w jednym garncu. Gdy okazało się, że zbiór jest o wiele większy niż oczekiwano, nie było nikogo, kto mógłby wykonać tak duży garniec. Dopiero młody czeladnik garncarza był w stanie zrobić wystarczająco pojemny garniec i jako zapłatę mógł poślubić córkę bogatego kupca.

Losy Wielkiego Garnca po II wojnie światowej są niejasne, prawdopodobnie został on zniszczony przez żołnierzy Armii Czerwonej. Kopia garnca stoi jednak od 2009 roku w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu.